تثبیت آنزیم لاکاز در پیل زیست سوختی با استفاده‌ از سول – ژل و نانولوله های کربنی‌

سابقه‌ و هدف: امروزه تقاضا برای انرژی پاک رو به افزایش است. یکی از روش های آسان و پاک تولید انرژی استفاده از پیل های سوختی به ویژه پیل زیست سوختی می باشد. پیل زیست سوختی  وسیله ای است که قادر به تبدیل انرژی شیمیایی به انرژی الکتریکی می باشد. انواع مختلفی از پیل های زیست سوختی طراحی شده اند که می توانند از بیوکاتالیست ها، آنزیم ها و حتی میکروارگانیزم ها، با هدف تولید انرژی الکتریکی استفاده نمایند. مواد و روش ها: در این پژوهش، ‌ از سول – ژل در کپسوله‌کردن و تثبیت آنزیم لاکاز روی الکترود، استفاده گردیده ‌ است. در این روش تثبیت، رله آنزیمی داخل حفره های کربن- سیلیکا که از ساختار هتروژن الکترود کربن- سرامیک (CCE) ناشی می‌شود، تثبیت و ساختار ABTS-CCE تشکیل می گردد. از سول - ژل به دلیل دارا بودن ABTS به‌ عنوان یک ماتریکس برای دستیابی به‌ انتقال الکترون واسطه‌ای لاکاز استفاده گردید. یافته‌ ها: ولتاموگرام چرخه‌ ای مقدار انتقال الکترون پایین را به‌ دلیل ارتباط ضعیف آن بین آنزیم و سطح الکترود را نشان داد. بیشینه‌ پیک ردوکس در 10 میکروآمپر در یک محلول حاوی 15 میکرومولار او- دیانیزیدین به‌ عنوان سوبسترا به دست آمده است. نتیجه‌ گیری: با استفاده‌ از نانولوله‌ های کربنی اتصال بهبود یافته‌ و بیشینه‌ پیک ردوکس در 14 میکروآمپر در غلظت مشابه‌ به دست آمد.